मलाई नसोध

Spread the love

मलाई नसोध

जिउनु के हो भनेर

जिन्दगी जिउन छोडेको

धेरै भैसक्यो !

 

त्यो बेला जिउथे जस्तो लाग्छ

जब आमाको काख मेरो सिरान हुन्थ्यो

अनि म निदाईदिन्थे निस्फिक्री !

जिन्दगी त त्यो बेला जिउथे जस्तो लाग्छ

जब बाको चोरी औंला समातेर

घन्टौ ताते ताते गर्थे !

 

मलाई नसोध

मुस्कुराउनु के हो भनेर

जिन्दगीमा मुस्कुराउन छोडेको

धेरै भैसक्यो !

 

त्यो बेला मुस्कुराउथे जस्तो लाग्छ

जब आमाले मलाई बोकेकी हुन्थिन्,

मेरो अनुहार पछाडी फर्किने गरी

ठीक त्यसैबेला कोही अन्जानले आफ्नो अनुहार बिगारेर मलाई जिस्काउथे !

जिन्दगीमा त्यो बेला मुस्कुराएं जस्तो लाग्छ

जब मैले बाको हात समाएको हुन्थे

तर बालाई मेरो गतिमा हिडाएको हुन्थे

ठीक त्यसैबेला कोहि अरु आउथे अनि मेरो अर्को हात समाएर संगै डोर्याउथे !

 

मलाई नसोध

रुनु के हो भनेर

जिन्दगीमा साँचो रुवाइ नरोको पनि

धेरै भैसक्यो !

 

ठीक संग रोको पनि त्यो बेला जस्तो लाग्छ

जब छिमेकी आन्टीले भन्थिन्

तलाईं त धानवारीमा भेट्टाएको हो

अनि ममीलाई देखाउदै भन्थिन्

तेरी आमा अर्कै छिन्, यिनी हैनन् !

जिन्दगीमा वास्तविक रुवाइ त त्यो बेला रोए जस्तो लाग्छ

जब बाबाको अफिस जाँदा

एउटा सोफामा मस्त निदाएको हुन्थे

र बाबा खाजा खान गएको बेला अरुले उठाएर भनिदिन्थे

तलाईं छोडेर तेरो बा गए, घरतिर !

 

अचेल त म बाच्छु जस्तो मात्र लाग्छ !

जिउन त धेरै अगाडी भुलिसकेछु !

आमाको काखमा सुत्न, मैले बिरामी हुनुपर्छ !

त्यसै सुत्दा लाडे पल्टेको हुन्छ !

आमाको काखमा सुत्ने कारण छैनन् !

लाग्छ सबैभन्दा प्यारो चिज गुमाइसकें – सानैमा !

अचेल त म बाच्छु जस्तो मात्र लाग्छ

बाको चोरी औंला समाउने कारण छैनन्

बाको चोरी औंला अहिले समाउन पाएँ

संसार आफ्नो मुठ्ठीमा पाएको आभास हुन्थ्यो होला !

लाग्छ सबैभन्दा ठूलो संसार गुमाइसकें – सानैमा !

 

अचेल त म हास्छु जस्तो मात्र लाग्छ !

मुस्कुराउन त मैले धेरै अगाडी भुलिसकेछु !

आमाले बोक्न सक्दिनन् मलाई

अनि म मुस्कुराउन सक्दिन !

मलाई लाग्छ म हस्छु अचेल, पीडा लुकाउनलाई

दार्ही पालेर डन्डीफोर लुकाए जस्तो !

बाले डोर्याउन्नन् अचेल,

चोरी औंला समात्न लगाएर !

अनि म मुस्कुराउन सक्दिन !

बाले डोर्याउन चाहे पनि, डोरिन्न होला म !

खैर !

एकचोटी पुन: मुस्कुराउन मन छ !

सायद मुस्कुराउछु होला

जब बुझ्छु:

आमाले बोक्ने चाह हुँदाहुँदै पनि किन भुइँमा हिड्न छोडिन् भनेर !

बाले डोर्याउन चाहेर पनि किन उनको औंला समाएको मुठ्ठी फुकाइदिए भनेर !

 

अचेल त आँसु मात्र झर्छ

साचो तरिकाले रुन त मैले धेरै अगाडी भुलिसकेछु !

फेरी त्यो बेला रुन्छु होला

जब अरु कोहि कि श्रीमतीले मेरी श्रीमतीलाइ देखाउदै मेरा सन्तानलाई भन्नेछिन्

तलाईं त धानवारीमा भेट्टाएको हो

यिनी तेरी आमा हैनन् भनेर !

फेरी त्यो बेला रुन्छु होला

जब म खाजा खान गएको बेला

मेरा मित्रहरुले मेरा निदाइरहेका सन्तानलाई उठाएर भन्नेछन्

तेरा बाले तलाई छोडेर गइसके, घरतिर !

 

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *